به گزارش سفیرافلاک، در اصطلاح ولایت یعنی سرپرستی و اداره حکومت؛ در اسلام هرکسی نمی‌تواند ولایت و اجازه اداره حکومت داشته باشد و لذا ولایت مراتب طولی دارد:

۱- اولاً و به ذات ولایت از آن خدای تعالی است و هیچ‌کس برای دیگری لازم الاتباع و حجت آفرین نیست: «اَلوَلایَهُ لِلهِ الحَقِّ» کهف/۴۴ «ولایت (و قدرت) از آن خداوند برحق است و بس».
۲- خدای تعالی به رسول خود اجازه ولایت و اعمال قدرت می‌دهد: «اَلنَّبِی اُولی بِالمُومِنینَ مِن اَنفُسِهِم» احزاب/۶ «پیامبر نسبت به امور مؤمنین از خود آنان سزاوارتر است».
۳- ولایت امامان معصوم (ع) است: رهبری و سرپرستی امری لازم برای جوامع بشری است. لذا می‌بایست بعد از رحلت رسول خدا (ص) ادامه می‌یافت؛ و به تعبیر قرآن کریم اگر رسول خدا (ص) سرنوشت رهبری پس از خود را مشخص نمی‌فرمود رسالت پیامبری خود را ابلاغ نکرده بود: «یآیُّهَا اَلرَّسُول بَلِغ مآ اُنزِلَ اِلَیکَ مِن رَّبِکَ وَ اِن لَم تَفعَل فَمَا بَلَّغتَ رِسَالَتَهُ» مائده/۶۷ «ای پیامبر، آنچه از طرف پروردگارت برتو نازل‌شده است به‌طور کامل (به مردم) ابلاغ کن و اگر چنین نکنی رسالت او را انجام نداده‌ای» و از باب امتثال امر خدای تعالی، رسول خدا در غدیر خم دست علی (ع) را به‌عنوان ولی و سرپرست امت بالا برد.

۴- ولایت‌فقیه است: برای اجرای اسلام در بستر زمان، رهبری و سرپرستی بعد از غیبت کبری باز امری لازم برای جوامع بشری است و لذا امام زمان (عج) سرنوشت جامعه را بعد از غیبت کبری مشخص فرمود: «امَّا اَلحَوادِثُ الواقِعَهُ فَارجِعُوا فیها الی رُواهِ حَدیثُنَا فَاِنَّهُم حُجَّتِی عَلَیکُم وَ اَنَا حَجَّهُ اللهِ عَلَیهِم» وسائل الشیعه ج ۲۴/ص ۱۴۰ «و در مورد رویدادهای پدید آمده، باید به راویان حدیث ما رجوع کنید، آنان حجت من بر شما هستند و من حجت خدا بر آنها هستم».

یعنی در مسائل جدید و محدث باید رهبر ایدئولوگ و اسلام‌شناس اعلان وضعیت بکند. خروجی اعتقاد راسخ به ولایت طولی انسان‌های باتقوا و ولایت مدار است. این نوع انسان‌ها از بن دندان و سویدای دل ولایت خدای تعالی، رسول خدا (ص) وصی رسول خدا و ولایت‌فقیه را قبول و التزام عاشقانه عملی دارند.

این بینش زیبا و پرجاذبه او را به تقوای الهی می‌رساند. این انسان ولایتمدار به تقوای جنسی می‌رسد و هیچ‌گاه به تور جنسی زلیخاها نمی‌افتد و همانند یوسف (ع) از آن جاذبه خطرناک جنسی عبور می‌کند؛ و تقوای اقتصادی این انسان ولایت مدار، به او اجازه اختصاص فیش‌های نجومی، موافقت‌های غیراصولی و زمین‌خواری را نمی‌دهد و هیچ‌گاه حیطه مسئولیتی خود را به لجن دنیاطلبی آلوده نمی‌کند؛ و این انسان ولایت مدار به تقوای سیاسی می‌رسد و حاضر نیست برای اینکه به مطامع شوم خود برسد به رقبای خود انگ‌های نامربوط بزنند؛ و با ابزارهای شیطانی رقبای خود را از میدان برون کنند.

این انسان ولایت مدار تمام توجهش اجرای گام دوم انقلاب با محوریت عدالت است. مقام معظم رهبری امام خامنه‌ای فرمود: «مشروعیت من و شما وابسته به عدالت‌خواهی است، این پایه مشروعیت ماست. الآن درباره مشروعیت حرف‌های زیادی زده می‌شود، بنده هم از این حرف‌ها بلدم، اما حقیقت قضیه این است که اگر ما دنبال عدالت نباشیم، حقیقتاً من که اینجا نشسته‌ام، وجودم نامشروع خواهد بود. دیگران هم همین‌طور. ما برای عدالت و رفع تبعیض آمده‌ایم. ما آمده‌ایم جامعه را از مواهب الهی خودش-که مهم‌ترین مواهب الهی در عدالت وجود دارد-و همچنین مواهب اخلاقی و معنوی برخوردار کنیم.» بیانات حضرت آقا در دیدار با اعضای هیئت دولت_۵/۶/۱۳۸۲ این انسان ولایت مدار به تقوای گفتاری رسیده است و مواظب زبان خود است که بر زبانش دروغ، تهمت، غیبت و لغوی صادر نشود.

این انسان نورانی به تقوای علمی رسیده و حاضر نیست نظرات دیگران را به اسم خود مصادره کند و مانند کسانی نیست که جایگاه مترجمی داشته باشند ولی سالوسانه خود را نظریه‌پرداز جا بزنند و به‌طورکلی این انسان به تقوای اطاعتی رسیده است و گوش‌به‌فرمان خدا و رسول خدا و وصی رسول خداست و در حوادث واقعه مثل شهید چمران، شهید صیاد شیرازی و شهید عزیز سردار مقاومت سلیمانی مطیع و منقاد ولی امر است؛ و در پرتو این ولایت مداری به نورانیت سلیمانی می‌رسد. آری برادر و خواهر به عمل کار برآید به سخن‌دانی نیست.

 خوب است که در این ماه پربرکت رمضان خودمان را با این شاخص‌های ولایت مداری با ترازوی عقل محک بزنیم و عیار ولایت مداری خود را به دست آوریم و برای به دست آوردن حالت مطلوب به جد کوشا باشیم.

انتهای پیام/