به گزارش سفیرافلاک، شهید حمید مرادی یکم خرداد ۱۳۴۸، در روستای پیرکه از توابع شهرستان الشتر به دنیا آمد، به‌عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت و ۳۱ مرداد ۱۳۶۶، با سمت فرمانده گردان کمیل در ماووت عراق براثر اصابت‌گلوله به شهادت رسید.

در بخشی از  وصیتنامه این شهید بزرگوار آمده است: شهادت هدیه‌ای است گرانبها از جانب خداوند تبارک و تعالی برای بندگان خالص خود که نصیب هرکسی نمی‌شود انسان باید در راهی سیر کند که سعادتش درآن خط باشد و به‌الله سوگند من سعادت خویش را نمی‌یابم مگر درپیمودن خط‌خونین اباعبدالله‌الحسین(ع) که راه تمامی شهدای انقلاب اسلامی است.

جهاد در راه خدا، گذشتن از علائق نفسانی و حسین‌وار شدن و حسین‌گونه شدن است و ببین کجایی و چکار می‌کنید. آنچه گذشت هیچ است آنچه خواهد آمدکو؟ و چه می‌دانیم که چه خواهد آمد؟ پس من هستم پس برخیزم و به فکر خویش باشم (الیوم‌العمل بالحساب وعلی‌الحساب بلاعمل).

امروز میدان کار و فردا بازار مزد است امروز عمل است بدون حساب و فرداحساب است بدون عمل.

ای دوستان عزیز آنگاه که محیط را از همه انسان‌ها خالی می‌بینید دمی، لحظه‌ای ازهمه جا قطع نظر کنید و همه احساسات خود را کنار بگذارید.

و از همه جا ببرید و به‌سوی خویشتن برگردید و درغلاف وجود خود فرو روید و به‌وقت بنگرید که گذشته‌ها رفته و آینده‌ام مجهول‌الحال است با خود زمزمه کنید که چه خواهیم شد و تاکی حیات خواهیم داشت و عاقبت چه مرض و حادثه‌ای به سراغم خواهد آمد و بالاخره چه روزی و با چه تدبیری این قفس تن خواهد شکست و مرغ محبوس روح پرواز خواهد کرد.

این مطلب قطعا مورد شک نیست و بالاخره شدنی است که آیا به کجا و چگونه خواهم رفت و اما شما ای پدر و مادرم بدانید و مطمئن باشید من امروز در راه جاودانه‌ام گام نهادم که انتهای آن ان‌شاءالله حکومت مستضعفین جهان است.

بارها پیش خودم زمزمه نمودم که شما برای من زحمت بسیار کشیدید و من هم درآخر نتوانستم زحمات شما را جبران کنم در حق شما خیلی کوتاهی نمودم و دین خود را نسبت به شما به‌طور صحیح ادا نکردم ولی می‌دانم که قطعا به مکانی خواهم رفت که تا نفوس تکمیل و روان‌ها تطهیر نباشد کسی نمی‌تواند به این منزلگه دسترسی پیدا کند.

پس چه بهتر که این زندگی و دنیای رقت بار و پررنج و شکنجه‌زا موجب غرق در گناه و معصیت رازها و به سوی او تنها عاشق مومن شتافته یک حرکت و یک سفر آن موقعی معنی و مفهوم پیدا می‌کند که مقصد واقعی در انتظار باشد.

زیرا مقصد است که به حرکت و تکاپو معنی و مفهوم می‌دهد همانطوری که علی(ع) می‌فرماید: دنیا خانه عبور وآخرت خانه اقامت است. آخرت است که به دنیا معنی می‌دهد برادرم دنیا جای کار و عمل است و آخرت مکان نتیجه گیری و حساب پس‌دادن.

همه اینها به یک طرف لحظه بعد از مرگ را به خاطرآور که دیگر یارای هیچ نداری و تنها اعمالت، گواهت و سعادت کردارت، پس چه خوب قبل از آنکه مرگ تو را دریابد و هیچ‌کاری از تو برنیاید به خویشتن بازگردی و خود را در ترازوی خویش ببینی و به خودگرایی.

وای برمن والله که تمام عمرم بی‌حاصل و تمام عمرم غرق در گناه و تمام عمرم در پوچی و بیهودگی، بله برکوله بارت که برخود بسته‌ای نظرکن و ببین چه دادی برای جواب هیچ، تمام عمر در پوچی در پی هواهای نفسانی و شناور در اشتباه، وقتی به گذشته‌ای نه چندان دور نظر میکنی بسان رها شده در ظلمت که در انتظار باریک نوری است تا راهی یابد ،ولی نور از او دور است که دیگر هیچ اشتباهی نجاتی ندارد و یا شناوری در دریای بیکران که هیچ امیدی رهایی ندارد.

آیا به انتظار مرگ می‌نشینی تا تورا دریابد. هرگز، برادرم ببیندیش شما مرا می‌بخشید از شما می‌خواهم برایم طلب آمرزش نمائید.

مادرم بدان که انسان تنها در مقابل مرگ تسلیم است و هیچ‌کاری از او برنمی‌آید پس چه بهتر که این مرگ در راه عشق در راه آن کسی باشد که انسان او را می‌پرستد و به صورت شهادت انسان ملقب بشود که بزرگترین نام‌های شهادت حدنهایی تکامل انسان است بعد از شهادتم افتخارنما که فرزندی در راه اسلام و خدا هدیه کرده‌ای.

مبادا در دنیا دل به هوای نفسانی بسته و پیوستگی خود را به این انقلاب و اسلام جدا و دور سازید، برادرانم تقوا را فراموش نکنید اگر باتقوا باشید در این برهه از زندگی پیروزید و قطعا هم ازروی اراده برهوای نفس خود مسلط هستید.

سعی کنید هرعملی که انجام می‌دهید فقط خالص برای خدا باشد.کار برای خدا ارزش بسیار دارد. درخاتمه برایم ازتمام اقوام و دوستان حلالیت بطلبید.

انتهای پیام/