به گزارش سفیرافلاک، شهید محمد ولی بیات در سال ۱۳۴۶ در خانواده‌ای مذهبی در روستای عباس‌آباد از توابع شهرستان ازنا دیده به جهان گشود. پس از پیروزی انقلاب اسلامی و آغاز جنگ تحمیلی محمدولی که در آغاز سنین جوانی بود برای دفاع از ایران اسلامی عازم جبهه شد.

وی سرانجام در سال ۱۳۶۴ و زمانی که ۲۰ سال سن داشت در عملیات والفجر ۸ در منطقه فاو به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

بخشی از وصیتنامه شهید محمدولی بیات به شرح زیر است:

(قدر انقلاب اسلامی را بدانید و از آن غافل نشوید که مباد این نعمت را خدا از شما بگیرد)
بسم رب الشهدا
خدایا هنگامیکه این نوشته را تحت عنوان وصیتنامه می‌نویسم بار سنگین گناه بر قلبم سنگینی می‌کند. میدانم که از کثرت گناه ای خدای بزرگ شایسته شهادت نیستم اما به لطف و رحمت بی‌کرانت و بخشش بی‌اندازه‌ات امیدوارم.

خدایا من می‌دانم که بنده جاهل هستم اما این را می‌دانم که فضای رختخواب برایم تنگ و مردن در آن بسی برایم ننگ آورتر خواهد بود، پس تو ای معبود دل‌ها ای یاور بی‌پناهان مرا دریاب و از این زندگی فانی نجاتم بخش که جز معصیت و گناه چیزی نیست آنچنان که خود در قرآن فرموده‌ای (و ما الحیوه الدنیا الا لهو و لعب)دنیا جز بازیچه کودکان و هوسرانی بی‌خردان هیچ نیست.

خدایا از این دنیا سرمایه و مالی ندارم که در راهت بدهم خدایا به‌حق زهرای اطهر(س) و آن‌هایی که در راهت شهید شده‌اند تو را سوگند می‌دهم که این جان ناقابل حقیر را قبول فرموده تا در صراط مستقیم و با احمق‌ترین دشمنانت ریخته شود.

ای ملت عزیز ایران الان وقت امتحان است البته عده‌ای امتحان خویش را پس داده‌اند ولی هنوز امتحان نهایی نرسیده است چون به انتهای راه خیلی داریم اما خوشا به‌حال آن‌هایی که از امتحان‌الهی درمی‌آیند و در محضر خدای تعالی سرفراز هستند. وای به‌حال آنان که جذب دنیا شدند و غافل از این راه. ای خوبان خدا و ای کسانی‌ که در هر وقت و هر زمان مطیع خدای متعال هستید در حق ما وآنان‌که غافلند دعا کنید که حق تعالی نجات دهد ما را.

همه ما محتاج خدا هستیم اگر خدا دست محبت و کرامت را از ما بردارد  در همان آن واحد سقوط و به درک اسفل‌السافلین خواهیم پیوست بیشتر حرف بنده به آنانست که هنوز بعد از چند سال انقلاب و جنگ به حقانیت جمهوری اسلامی و رهبری حضرت امام پی نبرده‌اند و غافل از آن هستند که خدای بزرگ این نعمت را از ما بگیرد و در صورتیکه دنیا آرزوی این نعمت را می‌کشد پس ای ملت عزیز و بزرگ ایران قدر این نعمت‌الهی را بدانید چنانکه تا به‌حال دانسته‌اید و می‌دانید از رهنمودهای پیامبرگونه امام به نحو احسن استفاده نمائید و ایشان را یاری کنید که یاری کرده‌اید.

خدا میداند که شما ملت شریف ایران مثل اهل کوفه نیستید که امام حسین(ع)را دعوت کردند ولی او را یاری ننمودند.

و اما پیام عبد ذلیل خدا بر حافظین حدود الله یعنی پاسداران حریم‌الهی، شیران روز و زاهدان شب، آنانکه تا آخرین قطره خون در سنگرها می‌ایستند و برعلیه ستمگران شرق و غرب و دست نشاندگان آن‌ها ستیز می‌کنند.

آنچه که خیلی مهم است این عزیزان حفظ کنند وحدت و اخوت است که بزرگ‌ترین منبع در رشد معنویات است.

قرآن بخوانید و دیگر اینکه برادران سعی کنند در عمل پاسدارن حریم قرآن و انقلاب باشید نه شعار تا زمانی‌که منافع ما در خطر نیست بگوییم اسلام و انقلاب و ادعا کنیم که پیرو خط امام و حزب الهی هستیم ولی زمانیکه لازم باشد در صحنه و میدان‌های جنگ باشیم میدان‌های مبارزه را خالی بگذاریم باید سعی کنیم دنباله رو خط سرخ شهیدان عزیز و والامقام به‌خصوص سالار شهیدان امام حسین(ع) باشیم که خدای نکرده از پای درآئیم و منافقین و دشمنان اسلام را شاد کنیم.

و به خانواده معظم شهدا قول می‌دهم که تا آخرین نفس راه عزیزان از دست رفته و شهدای آن‌ها را ادامه خواهیم داد و سنگرهای خالی آن‌ها را پر خواهیم کرد تا آنکه یا شهید بشویم یا به پیروزی نهایی برسیم.

وصیت من به پدر و مادرم: پدر و مادر عزیزم مخصوصاٌ پدر بزرگوارم می‌دانم که زحمات بسیاری برایم کشیدید و در قبال این زحمات شما کاری انجام نداده‌ام از پدر و مادر عزیزم خیلی تشکر می‌کنم که مرا در یافتن راه حق و صراط مستقیم کمک کرده‌اید.

از مادرم می‌خواهم که اگر شهید شدم به‌جای من از همسایگان و اقوام معذرت خواهی کند که اگر از دست این حقیر نارضایتی دارند مرا حلال کنند.

از برادرانم محسن، محتبی و مصطفی عزیز می‌خواهم که در خدمت اسلام باشید. قرآن بخوانید و تقوی را پیشه کنید و عبادت و اطاعت خدا را به نحو احسن انجام دهند و از خواهرانم می‌خواهم که واجبات الهی را بخوبی انجام دهند و نماز را به وقت بخوانند تقوی را پیشه کنند و حجاب اسلامی را رعایت کنند و در مرگم نیز چون زینب(س)مقاومت کنند و پیام‌رسان خون شهدا باشند.

والسلام علی عباد الله الصالحی

انتهای پیام/