به گزارش سفیرافلاک، به‌راستی چرا اکثریت مردم جز منتقدین دولت آقای روحانی شدند و به جدّ خواستار تغییرات درون نظام بودند؟ به خاطر این بود که خودباوری که از دستاوردهای گفتمان انقلابی امام عزیز بود ازدست‌داده و آب خوردن را به کدخدای خود خوانده گره‌زده بودند. یکی از همکاران ایشان که به ابوالمشاغل معروف بود به توانمندی‌های نیروهای کارای نظام توهین کرد؛ و گفت: ما توانمان در حدّ آبگوشت باز باش درست کردن است؛ دیگری که در رأس وزارت امور خارجه بود در مرعی و منظر جهانیان گفت: آمریکا قادر است که در عرض ۱۰ دقیقه ازنظر نظامی ایران را جمع کند. دارو دسته این‌ها طوری صحبت می‌کردند که انگار ایران جزء پنجاه و دومین ایالت آمریکا بود!

این‌ها نظام غنائم جنگی را در ایران عملاً اجرا و کارخانه‌ها و شرکت‌های دولتی را باقیمت بخش در میان خود به فروش می‌رساندند. پست‌ها و مسئولیت‌ها را مثل طیول در میان خود توزیع و فیش‌های نجومی را به خود اختصاص می‌دادند.

آن‌ها دوگانه نحسی به‌عنوان رفاه و مذاکره مستقیم با آمریکا را تحت عنوان برجام طراحی و ۸ سال وقت نظام مقدس جمهوری اسلامی را بدون کوچک‌ترین فایده‌ای تلف کردند و دلشان خوش بود که در خیابان‌های وین باکری لنگ‌دراز آمریکایی نرد دوستی می‌بازند و با آن‌ها قهقهه بی‌خیالی بلند می‌کنند و بحث تقابل میدان و مذاکره برای منزوی کردن شهید حاج قاسم عزیز را مطرح کردند.

آن‌ها فضای ما نمی‌توانیم را به وزارتخانه و ادارات از صدر تا ساقه نفوذ و رسوخ داده و جو کم‌کاری و بیکاری جزء فرهنگ عمومی شده بود و… همه آن مسائل باعث شد که مردم عزیز با بصیرت ما با مجریان و مسئولان آن فضای خطرناک در پای صندوق‌های رأی تسفیه حساب کنند و یک دولت انقلابی را روی کار بیاورند و این امر هم به لطف خدای منّان تحقق پیدا کرد. دولت انقلابی شعار حیاتی ما می‌توانیم را سرلوحه کارهای خود قرارداد. دولت توانست واکسن را وارد و جان مردمی که روزانه ۷۰۰ نفر از آن‌ها تلف می‌شد نجات دهد.

دولت توانست با خزینه خالی بلکه بدهکار دولت قبلی بدون کسری بودجه مملکت را اداره و طرح‌های نیمه‌تمام و ابتدابه‌ساکن که با کلنگ زنی‌ها پوزش را داده بودند به سرانجام برساند. دولت با رویکرد به شرق و اتکاء به داشته‌های خود می‌رود با همکاری دیگر کشورها انحصار دلار لعنتی را بشکند و آمریکای ضد بشر را از حربه تحریم خلع کند. البته دنیا که در حال گذار از غرب به شرق است و به یک جراحی سرنوشت‌ساز مشغول است طبیعی است که دوره نقاهتی هم داشته باشد.

 دولت با روی کار آوردن افرادی معدود و محدود در بدنه دولت و ادارات باب رشوه و سوءاستفاده‌های پستی را بسته است و این مسئله کاملاً برای مردم عزیز مشهود و ملموس است.

ولی معظمی از مسئولان میانی با همان رویکرد بی‌حالی و کرختی که منجر به روزمرگی شده است سرکارند و این برای مردم خسته‌کننده و غیر خوشایند است. روحیه جهادی و خدمت‌رسانی صادقانه به مردم در این جماعت مرده است. درد و رنج مردم درد و رنج این‌ها نیست. منفعت‌طلبی که از ارمغان‌های فرهنگ منحط غربی است رگ و پوست این‌ها را فراگرفته است. این‌ها غرب را به‌عنوان اسوه و قدوه خود انتخاب و نسبت به رنج‌های جانکاه مردم بی‌تفاوت هستند.

اگر رسول خدا (ص) را به‌عنوان الگوی خود انتخاب می‌کردند مشکلات مردم برای آن‌ها سخت و جانکاه بود. قرآن کریم این‌گونه آن حضرت را توصیف می‌فرماید: «عَزیزٌ عَلَیهِ ما عِنِتًّم» توبه/۱۲۸ رنج‌های شما بر او سخت است. امام حسین (ع) این الگوی قرآنی را این‌گونه به مردم معرفی می‌فرماید: «فَیَتَشاغَلُ بِهِم» رسول خدا یک شغل بیشتر نداشت و آن‌هم خدمت‌رسانی به مردم بود. تمام‌کارهای حضرت در راستای حلّ مشکلات مردم بود. شصت مردم هم زود می‌افتد که چه کسانی در غالب مردم‌سالاری، مردم سواری را دنبال می‌کند. مردم به‌راحتی مردم‌گرایی واقعی امام، آقا و افرادی مثل شهید حاج قاسم عزیز را تشخیص می‌دهند. شاید چند صباحی گول شعارهای پرطمطراق را بخورند ولی زود پته افراد ریاکار را روی آب می‌اندازند. چون شغل اصلی رسول خدا خدمت‌رسانی به مردم بود دستور می‌فرمودند که: «اَبلِغُونِی حاجَتَه مَن لا یَقدِرُ علی اِبلاغِ حاجَتهِ» یعنی صدای کسانی را که صدایشان به من نمی‌رسد به من برسانید.

صدای مطالبات مردم را به گوش مسئولین رساندن از مسئولیت‌های بی‌بدیل انقلابیون است؛ و نباید مصلحت‌اندیشی‌های بی‌جا خدشه‌ای بر این رویکرد وارد کند. باید به گوش مسئولین از صدر تا ساقه به تبعیت حضرت آقا در راستای جهاد تبیین رساند که نباید با مردم گزینشی برخورد شود.

 این‌ها پیرو شخصیت بزرگواری هستند که برای همه مردم بدون استثنا پدری می‌کرد و تفاوتی قائل نمی‌شد: «وَصارَ لَهُم أَباً وَ صاروا عِندَه سِواء» رسول خدا برای همه مردم پدر بود و همه مردم را با یک‌چشم نگاه می‌کرد. بحارالانوار، ج ۱۶، ص ۱۵۲ توقع مردم عزیز که همواره پشتیبان انقلاب اسلامی هستند و در ۲۲ بهمن امسال (۱۴۰۱) ثابت کردند این است که این روش حکومت‌داری و مردم‌سالاری دینی در میان مسئولین رواج چشمگیر داشته باشد و اگر مسئولین سابق و لاحقی که فرهنگ آن‌ها را قبول کرده‌اند این‌گونه عمل نمی‌کنند از گردنه و گردونه مسئولیت‌ها خارج و افراد کارا و کار بلد جهادی را جایگزین آن‌ها کنند. ان‌شاءالله همانند یک مربی مجرّب عمل ‌کنند و شیوه بازی، بازی‌کنندگان را رصد و اگر بعضی‌ها در حین بازی ضعفشان نمایان شد آن‌ها را از بازی خارج و با احترام روی نیمکت ‌بنشانند و افرادی قوی‌تر را جایگزین کنند و تمام بازی‌کنندگان بدون ناراحتی تن به این قاعده بازی ‌دهند.

اگر این‌گونه عمل شود که الحمدالله طلیعه آن نمایان است خواسته اصلی برآورده می‌شود و به لطف خدای منّان مردم به یک آرامش نسبی رسیده و می‌گویند مسئولین با فساد در ستیزند و کسی هم جرأت کج‌دستی ندارد. ولی در این مرحله از تاریخ انقلاب اسلامی کارایی یک امر فوق‌العاده حساس و مهم است و به یاری خدای تبارک‌وتعالی آینده روشنی در پیش روی مردم است.

انتهای‌پیام/