به گزارش سفیرافلاک، تیمور معظمی‌گودرزی پانزدهم فروردین ۱۳۴۰، در روستای ملمیجان از توابع شهرستان بروجرد به دنیا آمد. دانشجوی رشته تربیت معلم بود. ازدواج کرد. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. سی‌ام اردیبهشت ۱۳۶۵، در حاج‌عمران عراق بر اثر اصابت ترکش به سر، شهید شد. پیکرش مدت‌ها در منطقه بر جا ماند و سال ۱۳۷۳، پس از تفحص وی را در گلزار شهدای زادگاهش به خاک سپردند.

بسم الله الرحمن الرحیم

ولاتحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتاً بل احیاء عند ربهم یرزقون

با سلام و با درود بیکران بر امام زمان(عج) و نایب برحقش حضرت امام خمینی رهبر کبیر مستضعفان جهان و با درود مخلصانه نثار روح شهیدان راه اسلام و حقیقت و با سلام بر مجاهدان فی سبیل الله.

وصیتنامه خویش را به رشته تحریر درمی‌آورم. اولین مطلبی که به نظر این حقیر جلب نظر می‌کند این است که در این موقع حساس که اسلام و شرافت انسانی در بین است وظیفه تمام مسلمین واقعی است که در راه خدا و فقط برای رضای حق تعالی بپاخیزند و از هیچ نیروی شیطانی هراسی نداشته باشید که بنا به فرموده امام امت نیروی خدا بالاتر از تمام نیروهاست و به‌قول پیامبر بزرگوار مجد و عظمت برای فرزندان خود به یادگار بگذارید و جبهه‌ها را خالی نکنید.

ای برادران مسلمان مردانه به جبهه‌ها هجوم آورید و کسانی که توانایی آمدن ندارند پشت جبهه‌ها را گرم نگه‌دارید تا کار این صدام و صامیان بی‌دین و متجاوز را یکسره کنید و از دین و ناموس خویش دفاع کنید که اگر خدای ناکرده این مزدور (صدام) جان بگیرد بلایی به سر اسلام و مسلمانان می‌آورد که زبانم لال هیچ مسلمانی جرأت نماز خواندن و ادعای مسلمانی کردن نخواهد داشت.

ولی در آخر وصیتی به پدر و مادر عزیزم که ایشان را از جانم بیشتر دوست می‌دارم و بی‌نهایت شرمنده‌ام از اینکه هیچگونه خدمتی نتوانستم به ایشان بنمایم و همچنین از همسر و خواهرانم که امیدوارم خداوند به شما همگی صبر عنایت فرماید و از شما عاجزانه تقاضامندم در مرگم گریه و زاری نکنید که دشمنان اسلام شاد می‌شوند.

این حقیر اگر لایق باشم در راه پرافتخار حسین(علیه السلام) قدم می‌گذارم و جامه ننگ و ذلت بار را نمی‌پوشم. اگر خواستید گریه کنید برای اباعبدالله‌الحسین گریه کنید که ثوابی بس عظیم دارد.

سفارشی که دارم این است که شما(پدر و مادر) و همسر و خواهرانم اشتباهات مرا ببخشید و از خدای بزرگ برایم طلب مغفرت نمائید. چون در تمام طول زندگیم همیشه مرتکب معصیت شده‌ام و اطاعت خالق خویش را نکرده‌ام. غصه نخورید با سرافرازی و سربلندی زندگی کنید چون تنها پسرتان را در راه خدا هدیه کرده‌اید.

امام امت را دعا کنید تا همیشه در درگاه خدا سربلند و سرافراز باشید. مادر، پدر عزیزم و همسر و خواهران مهربانم و وابستگان و دوستان از اینکه با شما خداحافظی نکرده‌ام مرا ببخشید.

درود بر حسین(علیه السلام) و بر شهیدان راه حق تعالی

به امید پیروزی نهایی اسلام بر قوای کفر جهانی

انتهای پیام/