به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «سفیرافلاک»، شهید مجتبی آدینه‌وند در سال ۱۳۴۵ ه.ش در خانواده‌ای متوسط و مذهبی در شهر کوهدشت چشم به جهان گشود، با آغاز عملیات والفجر هشت طاقت نیاورده و به شهر آزاده شده فاو عزیمت کرد و پس از چند ماه حضور در میان یاران به دانشگاه برگشت و در این میان همیشه از فراق یاران رنج می‌برد تا اینکه در زمستان سال ۶۵ برای آخرین بار به‌سوی میعادگاه عاشقان شتافت و در عملیات کربلای چهار که زمینه‌ساز پیروزی‌های عظیم در عملیات کربلا پنج و ۶ بود در تاریخ چهارم دی‎ماه سال ۶۵ درحالی‌که بیش‌ از ۲۰ بهار از زندگی پربارش نمی‌گذشت به آرزوی دیرینه خود نائل شد و به ملکوت اعلی پیوست.

 وصیت‌نامه شهید:

 عن‌قریب بانگ جرس كاروان بسیجیان در كربلای منتظر طنین‌انداز می‌شود كه مگر پیرمان پایان این غربت را در این سال نوید داده است خوشا به حال كسانی‌ كه با قدم‌های سهمگین خود مجرای تحقق این حركت شدند و لب بر گونه‌های سرخ پیروزی زدند حال درباره دو آرمان كه سال‌هاست برای دستیابی به آن‌ها خود را آماده كرده‌ام قدری می‌نویسم تا نمایانگر روشنایی حركتم باشد. همان‌طور كه می‌دانید هدف نهایی آدمی این است كه در راستای تكلیف خداوندی كه بر دوش او نهاده شده موجبات تسهیل این راه بی‌انتها را فراهم آورد تا به لقای پروردگار برسد همچنان‌ كه از آیات و روایات اسلامی برمی‌آید شهادت بر تارک این اسباب تكامل درخشندگی دیگری دارد و حماسه دیگر. گویی با پذیرفتن شهادت جهش از آنچه هستی به‌سوی آنچه باید باشی را به تو ارزانی می‌بخشد. لذا، اینجاست كه مجاهد راستین و طالب وصال پروردگار برای عبور از آنچه هست كالبد خالی خود را نردبان سیر به‌طرف او قرار می‌دهد كه از رصدگاه خونینش وعده نظر به جلوه معبود دریافت كرده.

آری عزیزانم اگر می‌خواهید بدانیم حقیقت كدام است و نهایت لذتش چیست باید از مدخلی عبور كنیم كه خوب‌ترین خوبان عالم امكان از آن عبور كردند و اینک جاذبه این حقیقت همه طالبان را به‌طرف حماسه خود می‌خواند. معشوق صلای وصال داده است اگر عاشقید شرط عشق را به‌جا آورید و الا با امیدهای كاذب خود را قانع نكنید بدانید رجزخوانی در پشت میدان‌های نبرد به درد نمی‌خورد و افسوس بر از دست دادنت چنان لیاقتی سودی در بر نخواهد داشت همیشه مدخل شهادت باز نیست كه با بهترین مرگ به دیدار خداوند رفت، چه‌بسا دفتر شهادت بسته شود و منتظران كوی دوست در غم چنین مرگ شریفی به نظاره بایستند.

شكر و سپاس خدای را كه در عصری لباس هستی بر اندام پوشانید كه زیباترین هستی‌شناس امام امت را راهنمای كاروان خود دیدم و از نعمت وجودش روشن‌ترین راه را یافتم به‌راستی شكر این شكر را جز با فدا شدن نمی‌توان ادا كرد.

انتهای خبر/