به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «سفیرافلاک»، شهید «احمد قاسم‌زاده» دوم آبان۱۳۴۲، در شهرستان خرم‌آباد دیده به جهان گشود. پدرش نورمراد، بنّا و معمار بود و مادرش بانو (فوت۱۳۶۴) نام داشت. تا دوم راهنمایی درس خواند. به عنوان پاسداردر جبهه حضور یافت. یازدهم مرداد ۱۳۶۷، با سمت معاون گردان انبیاء از لشگر همیشه پیروز ۵۷ حضرت ابوالفضل (ع) لرستان در اسلام‌آباد غرب توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت گلوله به شکم، شهید شد. مزارش در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.

وصیت‌نامه شهید:

لَا تَجِدُ قَوْمًا یُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ یُوَادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَلَوْ کَانُوا آبَاءهُمْ أَوْ أَبْنَاءهُمْ أَوْ إِخْوَانَهُمْ أَوْ عَشِیرَتَهُمْ أُوْلَئِکَ کَتَبَ فِی قُلُوبِهِمُ الْإِیمَانَ وَأَیَّدَهُم بِرُوحٍ مِّنْهُ وَیُدْخِلُهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ أُوْلَئِکَ حِزْبُ اللَّهِ أَلَا إِنَّ حِزْبَ اللَهِ هُمُ الْمُفْلِحُونَ.

ای رسول خدا هرگز مردمی که ایمان به خدا و روز قیامت آورده‌اند چنین نخواهی یافت که دوستی با دشمنان خدا و رسول خدا کنند. هر چند آن دشمنان پدران و مادران و فرزندان و برادران و خویشان آنها باشند. این مردم پایدارند که خدا بر دلهایشان نور ایمان کاشته و بروح قدس الهی آنها را موید و منصور گردانیده و در قیامت به بهشتی داخل کند که نهرهای مصفا زیر درختانش جاریست و جاودانی در آنجا و این بهشت نعیم و بالاتر از آن بهشت رضوانست که خدا از آنها خشنود و آنها هم از خدا خشنودند. اینان به حقیقت خوب خدا هستند الا ای اهل ایمان ندانستید که حزب خدا رستگاران عالمند.

با درود و سلام بر خاتم انبیا محمد مصطفی و با درود به مهدی موعود که خداوند هر چه زودتر فرج آن مولا را نزدیک کند و با درود بر نائب برحقش و با سلام بر شهیدان اسلام از هابیل تا کربلا و از کربلا تا سرزمین لاله زرده و کربلا و با درود بر ملت و امت ایثارگر و قهرمان امتحانهای خداوندی و با درود بر رزمندگانی که با جهاد فی سبیل‌الله در راه مبارزه با جهاد اکبر که همانند جهاد با نفس عماره است و هر لحظه عزیزی از سرزمین خون و پیام و عشق و ایثار و عشق ورزی معشوق با معبود خود که همانند دلبر از این دنیا فانیست و به ملکوت‌الله می‌رسید با گل ایثار درس چگونه زیستن را به ما می‌آموزند.

می‌گوید معشوقان بی‌معبود این درس، درس شهادت است. بله اینان هستند که با خداوند خود معامله می‌کنند و چه خوش معامله ایست معامله معشوق با معبود، زیرا زندگی جهاد است در راه عقیدهٔ بندگان خدا. اینان از چه راهی به این‌جا راه پیدا کرده‌اند که هر لحظه برای آنها در این دنیا به مانند سالی است و انسان وقتی که به حد کمال می‌رسید این دنیا برای او تنگ می‌شود به مانند قفس که برای یک پرنده است.

آنجاست که تمام کوشش جز برای آزادی چیزی نیست. ولی خود را به آب و آتش می‌زند که فرزندهای خود را نجات دهد و به دنیایی جاوید، باصفا، باعشق و وفا و دور از هرگونه خودخواهی‌ها دور است بی‌آلایش مکان برزخ و مکان خوبیهای بندگان خدا.