به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «سفیرافلاک»، امامت امام صادق(ع) در یکی از حساس‌ترین دوران تاریخ آغاز شد، در انتقال خلافت از بنی‌امیه به بنی‌عباس که از دوران امام باقر(ع) شروع شده بود بنی‌عباس با شعار «اَلرّضا مِنْ آلِ مُحمّد» و با طرفداری ظاهری از آل‌رسول روی کار آمدند، آن‌ها خود را پسر عموهای پیامبر(ص) می‌دانستند که می‌خواهند حق غصب شده را بگیرند اما اهل بیت(ع) نیت شوم آن‌ها را می‌دانستند.

در حد فاصل انتقال حکومت از امویان به عباسیان یک فضایی به وجود آمد که اهل بیت(ع) بتوانند معارف ناب شیعه که مبتنی بر تعالیم قطعی قرآن و برگرفته از مکتب وحی بود را منتشر کنند، دوران طلایی انتشار معارف حقه الهی و دینی که خدا خواسته بود با آن بشر را به سعادت برساند در دوران امام باقر(ع) و امام صادق(ع) به ویژه امام صادق(ع) بود.

در دوران امامان قبل این فضای تبلیغی وجود نداشت و فضا و عرصه را به اهل بیت(ع) تنگ کرده بودند، امویان کاری کردند که مردم به امامان مراجعه نکنند و فضای تبلیغی را از اهل بیت(ع) گرفته بودند؛ بعد از امام صادق(ع) نیز عباسیان تثبیت شدند و کار را به دست گرفتند چون قدرت گرفته بودند و حکومتشان تثبیت شده بود شدید‌تر از امویان فضای تبلیغی و ترویجی را از اهل بیت(ع) گرفتند.

هرچند که ظلم‌های بی‌نظیری در حق امام صادق(ع) صورت گرفت اما این دوران چون دوران گذار حکومت اموی به عباسی بود و بنی‌عباس هنوز تثبیت نشده بود امام(ع) توانست آزادانه معارف را نشر دهد بنابراین بیشترین احادیثی که در ابواب مختلف از اهل بیت(ع) به جا مانده مربوط به دوران امام صادق(ع) است.

مکتب ما جعفری است چون اساس دین و آموزه‌های دینی از امام صادق(ع) به ما رسیده، ایشان توانستند شاگردان بسیاری تربیت کنند و افرادی که با امام صادق(ع) ارتباط‌ گرفتند بزرگان علم خود شدند، اکنون احادیث بسیاری را از امام صادق(ع) نقل می‌کنیم که این احادیث از افرادی به ما رسیده که از وجود امام صادق(ع) فیض بردند و معارف را در جامعه منتشر کردند.

اگر پیامبر(ص)، اسلام را ایجاد کرد و خون امام حسین(ع) آن را زنده کرد بخش اعظمی از حرکت اسلام و محتوایی که سعادت انسان را تا قیامت تضمین می‌کند مدیون امام صادق(ع) است که از این فرصت به نحو احسن استفاده کرد و معارف الهی را آنچنان منتشر کرد که کسی نتواند در مقابل آن بایستد.

در دوران امام صادق(ع) علوم الهی و معارف حقه در عالم منتشر شد و شاگردان امام مجاهدت‌ها کردند که در دوران امامان بعدی با وجود خفقان شدید پایه‌ریزی یک تمدن و نظام اخلاقی تربیتی برای سعادت بشر انجام شد و این معارف هرچند به سختی اما در دسترس مردم قرار گرفت و بعد از عبور از پیچ و خم تاریخ به دست ما رسید.

در کتب و معارفی که از اهل بیت(ع) به جا مانده درصد بسیار بالایی از احادیث مربوط به امام صادق(ع) است که در ابواب مختلف علوم صحبت و دین را تثبیت کردند بنابراین به ایشان رئیس مکتب می‌گویند، اکنون هر فردی می‌خواهد با دین ارتباط بگیرد بعد از قرآن باید به سراغ قال الصادق و قال الباقر برود.

امام صادق(ع) در برهه زمانی خاصی بود که نه با زور شمشیر و تقابل بلکه یک نرم افزاری برای همه بشریت به جا گذاشت که این نرم‌افزار یک جریان فکری، فرهنگی، اعتقادی و عقیدتی ایجاد کرد که کل دوران زندگی بشر بعد از امام صادق(ع) بیمه شد.

امام صادق(ع) در یک‌جنگ تمام عیار فرهنگی از پیچ و خم خفقان و سانسور معارف را به دست ما رساند و اکنون ما اگر می‌توانیم در مجامع علمی دنیا حرف داشته باشیم به دلیل است که این مکتب با جنگ نرمی که داشت به دست ما رسید.

شاگردان امام صادق(ع) در ملیت‌های مختلف و در ابواب گوناگون علم از وجود ایشان سیراب می‌شدند و این علم را به بهترین وجه در عالم منتشر می‌کردند که باعث شد این مکتب بماند و در اقصی نقاط عالم تثبیت شود.

تنوع شاگردان امام صادق(ع) یعنی اینکه هر فردی با هر نوع نگاهی از اخلاق، علم، درایت، مدیریت و شجاعت امام(ع) بهره برده و امام(ع) توانسته با آن‌ها ارتباط برقرار کنند که این تعداد بالای شاگردان علاوه بر ارتباط عمومی امام(ع) با آحاد مردم است.

بردباری، رأفت، مهربانی، شجاعت و دیگر ویژگی‌های امام صادق(ع) را که بررسی ‌کنیم به یک انسان کاملی که برای همه ما الگوست می‌رسیم بنابراین امام(ع) نمونه و نماد عالی‌ترین صفات الهی روی زمین بوده است.