به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «سفیرافلاک»،  در حالی این روزها طرح «نور» برای مقابله با پوشش نامتعارف در کشور از سوی ناجا کلید خورده است که بیش از هر کس جریان سیاسی اصلاح طلب از تریبون های رسانه ای در اختیارش برای تشویش اذهان عمومی و تاخ و تاز بر اجرای این طرح در تلاش است.

جریانی که یک روز تمام ظرفیت رسانه ای و سیاسی خود را برای تخریب طرح عفاف و حجاب به کار گرفت و امروز هم به دنبال تحریک افکار عمومی از طریق سیبل قرار دادن طرح «نور» است.

این جریان در حالی از زمان دولت دوم خرداد عَلَم دشمنی با حجاب را بلند کرده و هر روز بیش از پیش بر این پدیده نه تنها مذهبی بلکه یکی از ملزومات اجتماعی و شهروندی تاخت و تاز می کند که زمانی چهره های منصوب به این جریان همچون «اکبر پونز» در حمایت از حجاب جز صف تندروهای رادیکال به شمار می رفتند.

در برابر طرح حجاب و عفاف شورش می کنیم!
مرداد سال 1402 مجلس شورای اسلامی متن طرح «حجاب و عفاف» را منتشر کرد، اما با انتشار این طرح در رسانه ها، واکنش های تندی از سوی جریان اصلاحات صورت گرفت.

اگرچه نمایندگان مجلس بارها در اظهارات مختلف اعلام کردند که این طرح اولیه است و با اعمال نظر کارشناسان مختلف چکش کاری خواهد شد، اما انتشار متن این طرح کافی بود تا موج وسیعی از نقدها، مخالفت‌ها و اعتراضات را در خصوص این مصوبه در فضای مجازی معاند و رسانه‌های اصلاح‌طلب شکل دهد.

روزنامه سازندگی به عنوان ارگان رسانه ایکارگزاران، حجاب را دغدغه اقلیت جامعه خواند که نمی توان آن را به اکثریت جامعه تحمیل کرد!

این روزنامه در گزارشی نوشت: هیچ قانونی نمی‌تواند با بخش بزرگی از جامعه به مقابله و ستیز بپردازد باید توجه داشته باشیم به اینکه زنانی که به حجاب الزامی باور ندارند از لحاظ شخصیتی شخصیت مجرمانه‌ای ندارند و قانون اگر به مقابله با این بخش از جامعه بپردازد بی‌شک با شکست مواجه خواهد شد!

رسانه های زنجیره ای جریان اصلاح طلب با همین دست فرمان تاخ و تاز علیه طرح حجاب و عفاف را در پیش گرفت.

روزنامه هم میهن نیز در گزارشی اجرای طرح حجاب و عفاف را عاملی برای آشوب های خیابانی خواند برگزاری رفراندوم درباره مقوله حجاب را پیشنهاد داد!

روزنامه اعتماد نیز این طرح را به طرح های دوران پهلوی که متروک و منسوخ شد تشبیه کرد و گفت چنین طرحی اجرایی نخواهد شد و مدتی بعد منسوخ و بی اعتبار خواهد بود!

خط دهی رسانه های اصلاح طلب در داخل کشور، رسانه های معاند آن طرف آب را هم به خط کرد.

صدای آمریکا ، بی بی سی و ایران انترنشنال هم در گزارش های مفصلی خوراک خبری روزانه خود را طرح حجاب و عفاف قرار داند و تا به بهانه واکنش ها علیه این طرح ، به تخریب مجلس و دولت و قوه قضائیه به عنوان برای حمایت از این طرح بپردازند.

غائله جنگ اصلاح طلبان با مقوله حجاب البته موضوع تازه ای نیست و پیش از این نیز سابقه دار بوده است.

به طوری که از زمان دولت دوم خرداد، یکی از مقوله های اغتشاش آفرینی در کشور از سوی این جریان همواره مخالفت با حجاب و تاخ و تاز به آن بوده است.

کنفرانس برلین و علنی شدن نگاه اصلاح طلبان به مقوله حجاب
کنفرانس برلین اولین مواجهه اصلاح طلبان با نیروهای اپوزیسیون خارج از کشور بود. هفده نفر از روشنفکران و چهره های سیاسی ایرانی که شخصیت های اصلاح طلب هم در بین آنها حضور داشتند به برلین رفته تا در کنفرانس برلین درباره وضعیت آینده ایران شرکت کنند.

پس از این کنفرانس، تلویزیون سراسری در پربیننده‌ترین ساعتخود، بخش هایی از سخنان شرکت کنندگان و صحنه برهنه شدن یکی از معترضان را، پخش کرد. روز بعد کفن پوش ها در قم و شهرهای دیگر به خیابان‌ها آمدند و روحانیون حکم ارتداد شرکت کنندگان را صادر کردند. ماجرا به یکی از گسترده ترین بحران های سیاسی بعد از پیروزی محمد خاتمی تبدیل شد. علی لاریجانی ریاست صدا و سیما در آن زمان را برعهده داشت.

رئیس صداوسیمای وقت درباره چند و چون پخش این فیلم از رسانه ملی گفت: «نوارهای آن جلسات از دو کانال به دست ما رسید و معلوم شد که برخی از آقایان حتی در نزد اجانب ، حرمت منافع ملی را حفظ نکرده اند لذا در معاونت سیاسی، برنامه‌ای تدوین شد که حدود نیم ساعت بود و اجمالاً ماجرای زشت آن جلسه را روشن می‌کرد. این برنامه را با من در میان گذاشتند. من موافق بودم که پخش شود. پس از پخش آن ، فشارها و سروصداها بلند شد اما تا حد زیادی اشتباهات سیاسی رخ داده را روشن کرد».

حسن اشکوری یکی از شرکت کنندگاه در این اجلاس درباره حجاب  گفته بود: چادر به شکل امروزی از دوران قاجار پدید آمد. چادر هیچ ارتباطی با اسلام و سنت‌های عربی ندارد. همین الان هم کشورهای عربی چیزی به نام چادر نمی‌شناسند. قبل از قاجار هم، چادر بین زنان دربار پادشاهان ساسانی رواج داشته و پوشش عموم زنان ایرانی نبوده است.

او بعد ها به اتهام فعالیت تبلیغی علیه نظام جمهوری اسلامی، نشر اکاذیب به منظور تشویش اذهان عمومی، اهانت و افترا به حضرت امام (ره ) از طریق نسبت دادن مطالب کذب به ایشان و هتک شدید حیثیت روحانیت در دادگاه ویژه روحانیت محاکمه شد.

اکبر گنجی معروف به اکبر پونز یکی دیگر از شرکت کنندگان در اجلاس برلین بود. او که با دیدگاه های اصلاح طلبان با اوپوزیسون همصدا شده بود از تندروهای اوایل انقلاب بود.

صفار هرندی، وزیر سابق ارشاد در توصیف رفتار او در ابتدای انقلاب گفته است: «اكبر گنجي كه امروز ادعا مي‌كند آن روزها دنبال دخترهايي مي‌گشت كه چند تار مو از زلف‌شان بيرون زده و به روي آن‌ها اسيد مي‌پاشيد و اين‌كه به او اكبر پونز مي‌گفتند براي اين بود كه به پيشاني دخترهاي جواني كه پوشش متفاوتي داشتند پونز مي‌چسباند».

حجاب اعضای ستاد انتخاباتی هاشمی رفسنجانی
در جریان انتخابات ریاست جمهوری سال 84 موضوع حجاب اعضای ستاد انتخاباتی هاشمی رفسنجانی بسیاری از معادلات سیاسی را تغییر داد؛ معادلاتی که نشان داد اصلاح طلبان در هر طیفی سر جنگ با حجاب دارند.

غلامرضا مصباحي‌مقدم، سخنگوي جامعه روحانيت مبارز پس از انتخابات سال 84 در گفتگویی عنوان کرد: در دور اول انتخابات سال 84 جامعه روحانيت مبارز از هاشمي‌رفسنجاني حمايت كرد، اما در دور دوم مسائلي در ستادهاي ايشان ديده و شنيده شد كه جامعه را دل‌زده كرد: ‌«در انتخابات دوره دوم ستادهاي ايشان رفتارهايي نشان دادند كه هيچ در شأن ايشان نبود و البته خلاف انتظار ما نيز بود...

مصباحی مقدم این را هم گفت که آقاي مهدوي کنی هم در دوره دوم از نوع رفتار آقاي هاشمي و طرفداران ايشان رنجيده‌خاطر بود و همين موجب شد كه به اكثريت نسبي در حمايت از ايشان نرسيم.»

در ماجرا فتنه 88 و پس از آن در اغتشاشاتی که به بهانه های مختلف اصلاح طلبان با ریختن آب به آسیاب دشمن کشور را دچار ناآرامی کردند، موضع گیری و شعار علیه حجاب یک رویکرد غیر قابل انکار در رفتار سیاسی این جریان بود.

حالا، اما اردوگاه اصلاحات همزمان با اراده جمعی بر اجرای طرح نور برای جلوگیری از پوشش هنجارشکنانه یک بار دیگر سوار از موج تهییج احساسات عمومی مردم از رسانه های زنجیره ای خود برای  تخریب این طرح اقدام کرده است.

این در حالی است که به نظر می رسد اجرای این طرح با قوت در کشور و با حمایت متولیان فرهنگی و قوای سه گانه امری ضروری است، چرا که مقوله حجاب بر خلاف آنچه برخی جریانات سیاسی به عنوان ابزار سیاسی کاری مورد استفاده قرار داده، یک مقوله فرهنگی است که بی توجهی به آن می تواند در مقوله امنیت روانی جامعه و تضعیف بنیان خانواده تاثرگذار باشد.

انتهای خبر/

منبع: دانا