به گزارش پایگاه خبری تحلیلی سفیرافلاک، شهید مجتبی آدینه‌وند اول مهر ۱۳۴۵ مصادف با اربعین حسینی در شهرستان کوهدشت دیده به جهان گشود. پدرش حاتم، مغازه‌دار بود و مادرش پری بانو نام داشت. دانشجوی دوره کارشناسی در رشته الهیات بود. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. چهارم دی ۱۳۶۵، در شلمچه بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید. پیکرش مدت‌ها در منطقه بر جا ماند و دهم شهریور ۱۳۷۷، پس از تفحص در زادگاهش به خاک سپرده شد.

این شهید والامقام در وصیت‌نامه خود نوشته است:

بسم الله الرحمن الرحيم

عنقريب بانگ جرس كاروان بسيجيان در كربلای منتظر، طنين‌انداز می‌شود كه الهی مگر پيرمان پايان اين غربت را در اين سال نويد داده است؟ خوشا به‌حال كسانی كه با قدم‌های سهمگين خود مجرای تحقق اين حركت شدند و لب برگونه‌های سرخ پيروزی زدند.

حال درباره دو آرمان كه سال‌هاست برای دستيابی به آن‌ها خود را آماده كرده‌ام، قدری می‌نويسم تا نمايانگر روشنایی حركتم باشد. همانطور كه می‌دانيد هدف نهایی آدمی اين است كه در راستای تكليف خداوندی كه بر دوش او نهاده شده، موجبات تسهيل اين راه بی‌انتها را فراهم آورد تا به لقای پروردگار برسد. همچنان‌كه از آيات و روايات اسلامی برمی‌آيد شهادت بر تارک اين اسباب تكامل، درخشندگی ديگری دارد و حماسه ديگر. گویی با پذيرفتن شهادت جهش از آنچه هستی به‌سوی آنچه بايد باشی را به تو ارزانی می‌بخشد.

لذا اينجاست كه مجاهد راستين و طالب وصال پروردگار برای عبور از آنچه هست كالبد خالی خود را نردبان سير به طرف او قرار می‌دهد كه از رصدگاه خونينش وعده نظر به جلوه معبود دريافت كرده. آری عزيزانم اگر می‌خواهيد بدانيم حقيقت كدام است و نهايت لذتش چيست بايد از مدخلی عبور كنيم كه خوب‌ترين خوبان عالم امكان از آن عبور كردند و اينک جاذبه اين حقيقت، همه طالبان را به‌طرف حماسه خود می‌خواند.

معشوق صلای وصال داده است اگر عاشقيد شرط عشق را به‌جا آوريد والا با اميدهای كاذب خود را قانع نكنيد و بدانيد رجزخوانی در پشت ميدان‌های نبرد به‌درد نمی‌خورد و افسوس بر از دست دادنت. چنان لياقتی سودی در بر نخواهد داشت هميشه مدخل شهادت باز نيست كه با بهترين مرگ به ديدار خداوند رفت، چه بسا دفتر شهادت بسته شود و منتظران كوی دوست در غم چنين مرگ شريفی به نظاره بايستند.

شكر و سپاس خدای را كه در عصری لباس هستی بر اندام من پوشانيد، كه زيباترين هستی‌شناس یعنی امام امت را راهنمای كاروان خود ديدم و از نعمت وجودش روشن‌ترين راه را يافتم. به‌راستی شكر اين نعمت را جز با فداشدن نمی‌توان ادا كرد.

انتهای خبر/