به گزارش پایگاه خبری تحلیلی سفیرافلاک، شهید محمدرضا بابايی، هجدهم تير ۱۳۳۷، در شهرستان اليگودرز به دنيا آمد. تا پايان دوره متوسطه درس خواند و ديپلم گرفت. معلم بود. از سوی بسيج در جبهه حضور يافت. ششم اسفند ۱۳۶۴، با سمت فرمانده يگان در سليمانيه عراق بر اثر اصابت تركش به سر و صورت، شهيد شد. مزار او در گلزار شهدای روستای ده‌تيرانی تابعه زادگاهش واقع است.

وصيت‌نامه شهيد:

پس از عرض ادب به پيشگاه منجی عالم بشريت حضرت موعود (عج) و نماينده واقعی حضرت امام خمينی و با سلام و درود فراوان بر راهيان كربلا و شهدای خونين كربلای ايران كه وعده خداوند در قرآن بهشت را به زندگی زودگذر پر از مصيبت ترجيح دادند آغاز می‌كنم.

سخنی چند برای سروران گرامی حاضرين محترم خدايا اين خون ناقابل من كه در واقع هديه‌ای است از طرف تو چه بهتر كه هديه راه تو و پيامبر تو و امام تو شود و آرزوی من كه همان شهادت می‌باشد برآورده سازی و اين بنده گناهكار و حقير را جزو غلامان سرور شهيدان حسين بن علی قرار بدهی.

آری برادرانم من همه التهاب‌های درونيم و برنامه‌های تنظيم شده زندگی‌ام و وابستگی خانواده‌ام كه سراسر وجودم و بودنم در اينهاست همه را در يک جمله و آن هم (اطاعت از امام) معاوضه كردم باری اگر شهادت شامل حالم شد كه چه خوشا اگر هم زنده ماندم يک راه را انتخاب می‌كنم و آن راه شهادت، ايمان و يكتاپرستی است.

عزيزانی كه اين رشته را می‌خوانيد اين را بدانيد كه همه ما رفتنی هستيم و دير یا زود اجل گريبانمان را خواهد گرفت پس بيائیم از هم‌اكنون دست از معصيت، دروغ، تهمت و بر چسب زدن به ديگران، نان كسی را بريدن، آزار با دست و زبان و خرد كردن شخصيت ديگران و از كار در اداره‌ها و مراكز آموزشی دزديدن و از حيف و مال كردن اموال بيت‌المال و از مخالفت با جمهوری اسلامی و راه اسلام و نظام جمهوری اسلامی دست‌برداريم كه الله قسم خوشبختی ما در ترک معصيت‌ها است.

انتهای خبر/