به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «سفیرافلاک»، شهید «غلامرضا چاغروند» سال ۱۳۵۳ در هوانیروز استخدام شد و پس از گذراندن دوره‌های (نظامی – زبان انگلیسی – پرواز بالگرد) در تهران و پایگاه مرکز آموزش اصفهان، با درجه ستوان‌سومی و پرواز با «بالگرد ۲۱۴» به پایگاه هوانیروز کرمانشاه منتقل شد.

خلبان چاغروند نیز همانند دیگر نیروهای هوانیروز با آغاز جنگ تحمیلی، به جبهه‌های جنگ غرب و جنوب شتافت و جان‌فشان پرواز کرد. آخرین ماموریت این خلبان جسور و با ایمان هوانیروز در بعدازظهر دوازدهم مهرماه ۱۳۵۹ بود. در آن روز، چاغروند و کمک خلبان ستوان‌یار حسین مصری و «کروچیف (مهندس پرواز)» گروهبان‌یکم عادل موسوی عازم ماموریتی از کرمانشاه به ایلام و دهلران می‌شوند.

آنها پس از انجام مأموریت در دهلران، با سوار کردن هفت نفر نظامی (ستوان‌یار حشمت‌اله شایان، ستوان‌یار آزادی، استوار خانی‌آبادی، گروهبان درویشی، گروهبان اقبالی، گروهبان نجفی و کارمند عطایی) عازم بازگشت می‌شوند. در مسیر زمانی که به منطقه‌ای با نام دهات جالیز (بین موسیان و دشت عباس قرار دارد)، می‌شوند، بالگرد آنان مورد اصابت گلوله دشمن قرار می‌گیرد و ضمن آسیب رسیدن به بالگرد، کمک خلبان نیز مجروح می‌شود.

خلبان چاغروند که بر اثر آسیب‌دیدگی بالگرد قادر به پرواز نبوده، برای سالم ماندن سرنشینان اقدام به فرود اجباری در بین نیروهای دشمن می‌کند.

دشمن با اسارت بالگرد و سرنشینان یک مصاحبه رادیوئی برای خوراک تبلیغاتی در همان محل تدارک می‌بیند اما خلبان چاغروند در مقابل خواسته آنها مبنی بر اسائه به ساحت امام و مسئولان، مقاومت می‌کند به همین خاطر همانجا او را شهید و دفن می‌کنند.

بازنگشتن بالگرد به پایگاه کرمانشاه تا مدتی در هاله ابهام می‌ماند تا اینکه مصاحبه چند نفر از سرنشینان بالگرد از رادیو عراق شنود می‌شود. اقوام خلبان چاغروند با اطلاع از این شنود به کمیته هلال‌احمر مراجعه و خواهان وضعیت او می‌شوند که مسئولان از نبودن نام او در بین اسرا خبر می‌دهند. آنها این پیگیری را ادامه داده و از طریق نامه‌نگاری عادل موسوی با خانواده‌اش پی به شهادت خلبان چاغروند می‌برند.

قسمتی از متن نامه عادل موسوی به شرح زیر است: «ما درظهر همان روز یعنی دوازدهم مهرماه ۱۳۵۹ در مرز دهلران اسیر شدیم. خلبان چاغروند شهید شد و خلبان حسین مصری را که تیر خورده بود به بیمارستان بردند. به خانواده‌های آنها اطلاع دهید».

نیروهای تجسس هوانیروز پس از مدتی لاشه سوخته بالگرد را پیدا و به استناد نامه موسوی، خلبان چاغروند را در لیست شهدا منظور می‌کنند.

در تاریخ چهارم اسفندماه ۱۳۶۲ به روایتی یک آزاده و به روایتی دیگر، چوپانی به اشتباه به پایگاه هوایی دزفول مراجعه و اطلاع می‌دهد که ناظر تیرباران یکی از خلبان‌های نیروی هوایی ایران به دست دشمن در منطقه بوده است.

تیم تجسس نیروی هوایی زمانی که محل مورد نظر را شکافته و تجسس می‌کند با اسکلتی مواجه می‌شود که لباس‌هایش پوسیده و تنها پلاک هویتی با نام خلبان هوانیروز غلامرضا چاغروند به جای مانده است. به هوانیروز اطلاع می‌دهند. مزار خلبان غلامرضا چاغروند با درجه سرلشکری و با لقب ذبیح لرستان در آمار شهدای جنگ منظور می‌شود و مزارش در گلستان شهدای خرم‌آباد قرار دارد.

انتهای خبر/