به گزارش پایگاه خبری تحلیلی سفیرافلاک، شهید علی آژ در وصیت‌نامه خود نوشته است: «و مپندارید آنهایی که در راه خدا کشته شده‌اند مرده‌اند بلکه زنده هستند و در نزد خدای بزرگ روزی می‌خورند».

ما زنده به آنیم که آرام نگیریم موجیم که آسودگی ما عدم ماست.

اکنون که لیاقت پیدا کرده‌ام در جبهه‌های اسلام علیه کفر حضور یابم لازم می‌دانم هدفی را در این جبهه می‌گذارم بیان کنم. زمانی این وصیت‌نامه را می‌نویسم که خون در رگ‌هایم به جوش آمده و خود را در مقابل خدا تنهاترین تنها احساس می‌کنم.

در زمانی این را می‌نویسم که بیش از پیش به نصرت و یاری خدا نیازمندم و در زمانی ادامه می‌دهم که خود را گناهکار و او را بخشنده‌ترین می‌بینم و تنها امیدم را او می‌دانم و از او یاری می‌جویم و بس.

«هیچ قطره‌ای در مقیاس حقیقت در نزد خداوند از قطره خونی که در راه خدا ریخته شود بهتر نیست» من به راهی رفته‌ام که آرزوی من و موجب رضای خداوند است و ان‌شاءالله موجب خشنودی شما نیز باشد.

عزیزان من! سعی کنید در سوگ من از روی ضعف نگریید که دشمن شاد شود. شما باید خدا را شکر کنید که چنین انقلابی دارید و ما چنین رهبری. ما باید قدر امام عزیزمان را بدانیم و از جان و دل فرامین او را گوش دهیم تا خداوند از ما راضی و خشنود باشد.

مادر و پدرم مرا حلال کنید چون من در این دنیا برای شما فرزند خوبی نبودم، مادرم امیدوارم که شیرت را بر من حلال کنید، نمی‌دانم جبران زحمات شما را چگونه جبران کنم «بهشت زیر پای مادران است».

و اما همسرم! مثل کوه استوار باش و همچون حضرت زینب سلام‌الله علیها مقاوم و امیدوارم که از این امتحان الهی سربلند بیرون آیی، همسرم بچه‌ها را خوب تربیت کن و به آنان بگو که حجاب خود را حفظ کنند. اگر از دست من ناراحتی دیده‌ای مرا حلال کنید. من واقعا از دست شما راضی هستم.

امام را دعا کنید. امام را تنها نگذارید.

انتهای خبر/