فرازی از وصیتنامه شهید «ولی حسینی»
شهید «ولی حسینی» در فرازی از وصیتنامه خود نوشته است: اگر خدا قسمت كرد و من شهيد شدم نبايد ناراحت شويد. برای چيزی كه در راه خدا دادهايد ناراحت نباشید.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی سفیرافلاک، شهید والامقام ولی حسينی دوم شهريور ۱۳۴۴ در روستای هنام از توابع شهرستان الشتر به دنيا آمد. دانشآموز بود و تا دوم راهنمايی درس خواند. از سوی بسيج در جبهه حضور يافت. ششم فروردين ۱۳۶۲، در تپه دوقلو توسط نيروهای عراقی بر اثر اصابت تركش به سر، شهيد شد. مزار او در گلزار شهدای شهرستان خرمآباد واقع است.
در وصیتنامه شهید آمده است:
بسمه تعالی
خدمت پدر بزرگوارم سلام میرسانم. اميدوارم پدر و مادر در تمام لحظات عمرتان هميشه به ياد خدا باشيد چون به ياد خدا بودن مايه سلامتی روح و جسم انسان است.
پدر عزيزم اگر از راه لطف و مرحمت جويای حال اينجانب فرزند خود ولی حسينی باشيد الحمدالله ناراحتی ندارم. من هم مانند قطرهای در ميان امواج خروشان ياران ايثارگر خمينی مشغول تسبيح خدا هستم.
خدمت مادر عزيزم سلام میرسانم و اميدوارم مادر الگوی خود را زن نمونه اسلام فاطمه زهرا اسطوره مقاومت زينب كبری (سلام الله علیها) باشد و از آنها پيروی كنی و اما تذكراتی كه لازم است به شما بدهم. اكنون كه خداوند توفيق و فرصتی به ما داده كه در دانشگاه عاشقان خدا شركت كنيم و در خط مقدم جبهه در محور عملياتی والفجر تپه دوقلو هستم و از همين جا به شما خطاب میكنم ای پدر و مادر عزيزم علیوار فرزند خود را نثار اسلام و انقلاب اسلامی و آرمانهای پاک خمينی كنيد.
اگر خدا قسمت كرد و من شهيد شدم نبايد ناراحت شويد چون چيزی كه در راه خدا دادهايد ناراحتی ندارد من عاشقانه اين سير به لقاءالله را طی كردهام مرگم تحميلی نبوده بلكه انتخابی و خدايی است.
هر وقت به ياد من افتاديد رو به آن پير جماران كنيد كه از اول عمر تا حالا در اين نوع گرفتاریها بوده است در راه خدا.
زياد عرضی ندارم از تمامی دوستان و آشنايان يكی يكی طلب حلاليت میكنم و اميدوارم كه همه در پناه اسلام و قرآن باشيد.
والسلام عليكم و رحمه الله و بركاته
انتهای خبر/