فرازی از وصیتنامه شهید نورالحسین امیری؛
ایمان بدون عمل ارزشی ندارد

شهید نورالحسین امیری در وصیتنامه خود نوشته است: ايمان بدون عمل ارزشی ندارد، باید عمل با نيت پاک باشد و برای خدا چون اصل نيت انسان است.
به گزارش سفیرافلاک، در وصیتنامه شهید نورالحسین امیری آمده است: بار خدایا! گواه باش كه هدف من از آمدن به جبهه، رضای تو و قدم زدن درراه امامان است. نه برای مال آمدهام و نه برای رياست؛ بلكه هدف اصلی، تويی و عبد تو بودن را از عبد هركسی شدن، بهتر میدانم؛ به همين دليل، با ديدی باز، بندگی تو را قبول كردم، نه بهوسیلۀ ارثی بودن اين مسئله به من رسیده است؛ چون دنيا و آخرت بستگی به لطف و كرم تو دارد. هرلحظه، میتوانی جان ما را كه خودتو دادهای، بگيری. چه چیزی بهتر از مردن كه درراه تو باشد. نبايد اين وعدۀ تو را از ياد برد، هركس را كه دوست بدارم، او را خواهم كشت، يا به گفتۀ يكی از معصومين(ع): «دنيا زندانی است برای مؤمن و بهشتی است برای كافران»؛ ولی آخرت بهشت مؤمن است و عذابی سخت برای كافران.
موقع مردن بدنم را بگذاريد كه مردم ببينند تا نگويند كه مريض بود دستهايم را باز بگذاريد كه ببينند آنان كه در فكر مال و ثروت هستند كه با دستی خالی ازنظر ماديات، از اين دنيا رفتم. تا از اين مردن درس عبرت بگيرند. پاها و دستهايم را نشان دهيد كه نگويند دستوپابسته، به جبهه رفته است. چشمهايم را باز بگذاريد كه ببينند با چشمی باز و حضور قلبی و هدفی مشخص، پا در اين كار گذاشتم و گوشهایم را باز نگهدارید كه نگويند كر بود؛ بلكه آنچه شنيدم صلاح آن را انتخاب نمودم. آنچه عقل به آن رأی نداد، انتخاب نكردم و هميشه آرزويم پيروزی بر نفسهای شيطانی و غرایز بوده.
حال صحبت با شما پدر و مادرم:
پدر خوب و مهربانم! میدانم از دست من خيلی ناراحت هستی؛ ولی مرا حلال كن! چون اشتباه میكردهام، مرا ببخش! چون میخواهم كه اين حلاليت تو، مرا در آخرت بدرقه نمايد. به مدت سه ماه، روزه برايم بخريد و ۶ ماه نماز.
حال تو مادرم! آرزوی دوری تو را ندارم؛ وليكن عاشقی بالاتر از تودارم كه آنهم خدايم است و دوست دارم كه به لقاء او بپيوندم. مادر جان! هدف خداست. برای من شيون نكن كه بگويند در فكر دنياست. سياه مپوش كه بگويند سياه از آن امام حسين(ع) است؛ ولی مادر! بدان كه شيون و سياه برای امام حسين(ع) است.
به رسول و علی از همين حالا نماز ياد بدهيد و به آنها قرآن بياموزيد چون قرآن گنجينهای گهرمند است. برادر کرم الله اميری! میدانم بعد از مرگم، مادرم تو را ناراحت میكند؛ ولی تو بزرگ خانوادهای بايد تحملکنی! بايد برای همه سرمشق باشی! آنها را دلجويی كنی و هدفی جز خدا نداشته باشی كه آنهم شرک است. در خدمت به مردم مستضعف كوتاهی نكنی! اين گفتۀ امام را از يادت نبری كه اين انقلاب را كوخنشينها پیروز كردند؛ نه كاخنشينها و عبادت خدا را از يادت نبری كه ايمان بدون عمل ارزشی ندارد. عملت با نيت پاک باشد و برای خدا چون اصل نيت انسان است، اگر يک كافر، عمل خوبی انجام دهد؛ چون نيتش خوب نيست، عملش ارزشی ندارد و اين گفتۀ امام علی(ع) را از ياد نبری كه:«هيچ كاخی ساخته نمیشود و مالی اندوخته نمیشود؛ مگر حق فقيری را خورده باشند.»
از همۀ شما حلاليت میخواهم. از همگی خرد و بزرگ؛ توضيح اينكه خدا شاهد است كه اين وصيتنامه را در حالی نوشتهام كه نه مريض هستم و نه ناراحت كه هذیان باشد. چند موضوع كوتاه به خانوادۀ خودم، حق گرفتن هیچگونه پولی از بنياد شهيد نداريد؛ مگر برای زيارت و بايد آنچه بنياد شهيد میدهد، بهحساب جهاد سازندگی استان لرستان واريز نمائيد و اين شرعاً مكلفيد كه به جهاد سازندگی بدهيد.
انتهای خبر/