به گزارش پایگاه خبری تحلیلی سفیرافلاک، شهید حمیدرضا رحمانپور اول دی ۱۳۴۸، در شهرستان بروجرد به دنيا آمد. دانش‌آموز دوم متوسطه بود. به عنوان بسيجی در جبهه حضور يافت و در بيست ‌و هشتم خرداد ۱۳۶۷، در بانه توسط نيروهای عراقی بر اثر اصابت تركش به شهادت رسيد. مزار این شهید در زادگاهش واقع است.

این شهید والامقام در وصیت‌نامه خود نوشته است: 

سلام به بارگاه مقدس حسين ابن علی (ع) و سلام به خاک‌های داغ كربلا كه آغشته به خون ۷۲ از ياران اوست و سلام به حسينی كه چندين سال جوانان و مردم اين مرز و بوم به خاطر آزادسازی بارگاه او و دفاع از مملكت دست از هر كاری كشيده‌اند و منتظر كمک خداوند در اين امر الهی می‌باشند.

سلام خدمت خانواده گرامی من كه چند سال زحمات و گرفتاری‌های فراوانی را در پای من كشيده‌اند تا اينكه مرا تا اينجا رسانده‌اند. ولی افسوس كه من به حقيقت نتوانستم جبران اين زحمات را بكنم ولی چه كنم نادان بودم ان‌شاالله كه مرا حلال می‌كنيد و از جانب من از تمام فاميل حلالیت طلب كنيد.

آری بالاخره بنا بر ضرورت و احتياج دوباره به جبهه آمديم و منتظر قسمت هستيم. بايد بدانيم كه فعلاً اين عمل خير يک وظيفه شرعی و الهی است و اگر در انجام اين فريضه الهی كوتاهی نمائيم وظيفه خود را انجام نداديم و بايد متحمل عذاب سختی در آخرت شويم. زيرا كه خداوند پس از فنا و از بين بردن موجودات در روز رستاخيز دوباره آنها را باز می‌گرداند و زنده می‌كند. اما اينبار زندگی در عالم دنيا و جهان ماده نيست بلكه زندگی در آخرت و عالم جاودان است.

آنجاست كه روسفيدان و آنان كه آزمايش دنيا را به‌خوبی پاسخ دادند و از امتحان سرافراز بيرون آمدند جلوه می‌كنند و در برابر خلايق قدرت‌نمايی می‌نمايند. خداوند بهترين و شيرين‌ترين و جاودانه‌ترين پاداش را به آنها ارزانی می‌بخشد و آنجاست كه بدكاران و فاسقان و منافقان با رويی سياه رسوا می‌شوند.

در آخر به خانواده‌ام و ديگر خانواده‌ها توصيه می‌كنم كه صبور باشند و انسان صبور كسی است كه هر حادثه‌ای كه به او رسد شكيبايی خود را حفظ كند و می‌گويد: «انالله و انا عليه راجعون » ان‌شاءالله كه صبوريد.

با خصم نبرد تن به تن بايد كرد چون گل كفن سرخ به تن بايد كرد

از خون شهيدان تبری بايد ساخت شيطان بزرگ ريشه‌كن بايد كرد

انتهای پیام/